Prof. Jerzy W. Kupiec-Weglinski

The Dumont UCLA Transplantation Center, Division of Liver and Pancreas Transplantation, Department of Surgery, David Geffen School of Medicine at UCLA, Los Angeles

Moja praca naukowa w dziedzinie transplantacji narządów w zakresie recyrkulacji limfocytów, tolerancji immunologicznej, uczulenia gospodarza i urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego, najpierw na Harvardzie, a następnie na UCLA, trwa już ponad 40 lat. Od 1997 roku kieruję badaniami translacyjnymi w Centrum Transplantacyjnym Dumont-UCLA, jednym z największych programów przeszczepiania narządów litych w kraju. Opublikowałem ponad 250 oryginalnych, recenzowanych prac, 70 recenzji, 35 rozdziałów i jedną książkę. Moje prace były cytowane ponad 19 300 razy, co doprowadziło do uzyskania h-indeksu 71 (Google Scholar). Moje badania przez ostatnie 34 lata były finansowane przez NIH. Obecnie pełnię funkcję Dyrektora Programowego Program Project Grant (P01) UCLA; Głównego Badacza na trzech R01s; Współbadacza na dwóch R01s i jednym R21. Ponadto moje badania nad unaczynionymi allograftami kompozytowymi (VCA) są wspierane przez Departament Obrony USA. Byłem członkiem, Board of Directors, American Society of Transplantation (2002-2005); stałym członkiem, Transplantation-Tolerance-Tumor Immunology (TTT) NIH Study Section (2010-2014); oraz członkiem ad-hoc dla NIH (od 1988) i DoD (od 2015) Review Panels. Jestem laureatem AST/Astellas Established Investigator Award (2006); oraz nagrody Towarzystwa Transplantacyjnego za wybitne osiągnięcia w naukach podstawowych (2018); oraz Mentorship/Education and Training (2020). Jestem członkiem zarządu lub recenzentem wielu prestiżowych czasopism naukowych i służę jako Field Chief-Editor dla Frontiers in Transplantation oraz Associate Editor do Current Opinion in Organ Transplantation.

ABSTRAKT

Jak poprawić jakość organów dostępnych do przeszczepu?

Jednym z istotnych problemów stojących przed przeszczepianiem narządów jest pogłębiająca się dysproporcja między rosnącą liczbą potencjalnych biorców a stałą podażą dawców. Mimo że liczba przeszczepów w ostatniej dekadzie wzrosła 2-3-krotnie, liczba pacjentów na listach oczekujących wzrosła 15-krotnie, a wielu z nich umiera w oczekiwaniu na organ ratujący życie. Głównym czynnikiem przyczyniającym się i szkodliwym jest pogarszająca się jakość narządów, głównie z powodu starzenia się populacji dawców i związanych z tym stanów patologicznych. Te „suboptymalne” narządy są szczególnie podatne na szkodliwe skutki wynikające z zespołu „uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego” (IRI), tj. miejscowego uszkodzenia tkanki, które występuje podczas pobierania narządów ze zwłok. Ponieważ wiele narządów cierpiących na zespół IRI zostaje odrzuconych i nigdy nie zostaje przeszczepionych, istnieje zgoda, że IRI przyczynia się do ostrego niedoboru narządów dawców. Co więcej, nawet w przypadku pomyślnego przeszczepu, te „suboptymalne” narządy doświadczają większej częstości występowania dysfunkcji i epizodów odrzucenia. Poprawa jakości narządu dawcy ma ogromne znaczenie kliniczne, ponieważ powinna korzystnie wpływać na wyniki pacjentów i zwiększyć ogólny sukces przeszczepów narządowych.

Centrum Transplantacji Narządów Dumont-UCLA w Los Angeles, Kalifornia, prowadzi jeden z największych programów transplantacji w Stanach Zjednoczonych (>6000 przeszczepów wątroby od 1984 r.). Jego laboratorium znajduje się w czołówce najnowocześniejszych badań w dziedzinie immunobiologii transplantacyjnej gdzie udaje się przełożyć najbardziej pionierskie odkrycia z badań podstawowych do łóżka chorego. Ostatnie postępy w biologii molekularnej limfocytów T i makrofagów zapewniają ekscytujące możliwości zwalczania IRI w przeszczepieniu wątroby. Usiłujemy „odmładzać” wątrobę dawcy aby poprawić jej funkcję poprzez rozwijanie nowych koncepcji: 1/ selektywnego zapobiegania aktywacji immunologicznej, będącej sygnaturą wątrobowego zespołu IRI; oraz 2/ wzmacniania regionalnych mechanizmów ochronnych, które promują regenerację hepatocytów i przyczyniają się do homeostazy w tkance wątroby poddanej stresowi IR.

Co więcej, postęp w technologii ukierunkowanej na okres przechowywania organow ex-vivo może zwiększyć pulę dawców dzięki użyciu organow “suboptymalnych”. Udowodniono, że normotermiczna perfuzja maszynowa stanowi istotna alternatywę dla statycznej konserwacji narzadu przed przeszczepem. Technologia ta zapewnia platformę dla terapeutycznej modulacji i regeneracji przeszczepu, który w przeciwnym razie jest odrzucany. Dane potwierdzające możliwość „odmładzania” wątroby wskazuje iż narządy poddane perfuzji normotermicznej są bardziej odporne na skutki IRI, wykazując lepszą funkcję komórek wątrobowych i obniżoną reakcję zapalną.